۱۳۹۰ مرداد ۱۵, شنبه

از یک نوشته ی بلند...همین دیشب


این همه سوال در دستخط هایم
نشانه ی نبودن ِ توست.
در آغاز کلمه بود
و کلمه تو بودی
و تو نبودی!
چرا همیشه ثلث ِ آخر ِ زمان را
غیاب ِ تو می سازد؟

پرا

15مرداد 1390 خورشیدی-اهواز

۳ نظر:

فرزانه گفت...

یه جورایی حس یه آشنا رو بهت درم...وشحالم شعرهامو می خونی وانگار دوستشون داری

فرزانه گفت...

دوباره خواندم لذت بردم...از احساس کم نمیگذاری

prana گفت...

آره، دوسشون دارم
زیاد
خوشحالم که سر می زنی بهم